ιεροκόμος

Greek Monolingual

ἱεροκόμος, ὁ (Α)
επιμελητής ναού, νεωκόρος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ιερ(ο)- + -κόμος (< κομώ)
πρβλ. ανθο-κόμος, ιππο-κόμος].