ἐρήμωσις
λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγεῖραι δυνατὸς ὁ Θεός → in the belief that God was able to raise him up from the dead
English (LSJ)
εως, ἡ, making desolate, LXXLe.26.34, al., Heph.Astr.1.21; χωρίου Arr.An.1.9.7; βδέλυγμα τῶν ἐ. LXXDa.9.27, cf. Ev.Matt.24.15.
German (Pape)
[Seite 1027] ἡ, die Verwüstung, Arr. An. 1, 9, 13 u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐρήμωσις: -εως, ἡ, τελεία ἐγκατάλειψις, καταστροφή, Ἑβδ. (Λευιτ. ΚϚ΄, 34, Παρ. Β, 30 κτλ.), Ἀρρ. Ἀν. 1. 9, 13.
English (Strong)
from ἐρημόω; despoliation: desolation.
English (Thayer)
ἐρημεως, ἡ (ἐρημόω), a making desolate, desolation: βδέλυγμα, c. (Arrian exp. Alex. 1,9, 13; the Sept. several times for חָרְבָּה, שַׁמָּה, etc.)
Russian (Dvoretsky)
ἐρήμωσις: εως ἡ опустошение: βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως NT мерзость запустения.
Chinese
原文音譯：™r»mosij 誒雷摩西士
詞類次數：名詞（3）
原文字根：荒涼（著）
字義溯源：因毀壞而荒蕪，行毀壞，荒廢，荒涼，荒場毀壞，毀壞；源自（ἐρημόω）=成了荒場）；而 （ἐρημόω）出自（ἔρημος）*=曠野）
出現次數：總共（3）；太（1）；可（1）；路（1）
譯字彙編：
1） 行毀壞（2） 太24:15； 可13:14；
2） 荒涼（1） 路21:20
