διασταλτέον
ὦ θάνατε παιάν, μή μ᾽ ἀτιμάσῃς μολεῖν· μόνος γὰρ εἶ σὺ τῶν ἀνηκέστων κακῶν ἰατρός, ἄλγος δ᾽ οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. → O death, the healer, reject me not, but come! For thou alone art the mediciner of ills incurable, and no pain layeth hold on the dead.
English (LSJ)
one must distinguish, Plot.1.3.1, Nicom.Ar.2.18, Sch.Il.2.3.
Spanish (DGE)
1 gener. hay que distinguir c. ac. πρῶτον δὴ δ. τοὺς ἄνδρας τούτους Plot.1.3.1, δ. πρότερον τὴν ὁμωνυμίαν hay que distinguir primero el doble sentido Nemes.Nat.Hom.M.40.673A, τὸ δ' ὅμοιον καὶ περὶ προνοίας δ. Origenes Cels.7.68, c. ac. y gen. δ. γὰρ ἐκείνων ταῦτα Phlp.in Mete.8.28, c. dat. agente πρότερον δὲ δ. ἡμῖν, ᾗ διαφέρει προμήκης ἀριθμὸς ἑτερομήκους Nicom.Ar.2.18.
2 gram. hay que puntuar, hay que separar con interrupción c. ac. de la palabra separada con pausa δ. ‘ἀμφότερον’ Sch.Er.Il.4.60-1, δ. βραχὺ ‘φρένα’ καὶ ‘θεοί’ Sch.Er.Il.9.244-5, c. diversas constr. prep. ἐπὶ τὸ τέλος τοῦ στίχους βραχὺ δ. hay que poner una pausa breve al final del verso Sch.Er.Il.7.255b, δ. ἐπὶ τὸ ‘μάλα’ Sch.Er.Il.1.85b, cf. 2.3-4, 4.14-5, 7.346a
•tb. en exégesis bíbl. οὕτω δ. τὸν λόγον Gr.Nyss.Hom.in Cant.259.12.
Greek (Liddell-Scott)
διασταλτέον: ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ διαστέλλειν, Νικόμ. 132, Ὠριγέν. κ. Κέλσ. σ. 388.
