κράας
From LSJ
Τὰς γὰρ ἡδονὰς ὅταν προδῶσιν ἄνδρες, οὐ τίθημ' ἐγὼ ζῆν τοῦτον, ἀλλ' ἔμψυχον ἡγοῦμαι νεκρόν → But when people lose their pleasures, I do not consider this life – rather, it is just a corpse with a soul
French (Bailly abrégé)
(τό) :
seul. gén. κράατος, dat. κράατι, acc. pl. κράατα;
tête.
Étymologie: cf. κάρα.
Russian (Dvoretsky)
κράας: (ᾱᾰ) τό (только gen. κράατος, dat. χράατι и acc. pl. κράατα) голова Hom.
German (Pape)
κράας, τό, ep. = κράς, Haupt; findet sich bei Hom. nur im gen. κράατος, Il. 14.177, dat. κράατι Od. 22.218, und accus. plur. κράατα, Il. 19.93; und so sp. Ep., κράατος ἐξ ὑπάτοιο Ap.Rh. 1.222, κράατα δησάμενος 2.1013. – Vgl. κάρα.
