πυρίμαχος
Οὐκ ἔστιν οὐδείς, ὅστις οὐχ αὑτῷ φίλος → Nemo est, amicus ipse qui non sit sibi → Den gibt es nicht, der nicht sich selber wäre Freund
German (Pape)
[Seite 822] feurig im Kampfe. – Auch = mit dem Feuer kämpfend, von einer Steinart, die dem Feuer widersteht, Arist. Meteor. 4, 6; bei Theophr. πυρομάχος.
Greek Monolingual
-η, -ο, και πυρομάχος, -ο / πυριμάχος, -ον, και πυρομάχος, -ον, ΝΑ
αυτός που αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες, στη φωτιά
νεοελλ.
1. το αρσ. ως ουσ. ο πυρομάχος
ο πυροστάτης, η πυροστιά
2. φρ. «πυρίμαχα υλικά»
τεχνολ. χαρακτηρισμός υλικών που δεν παραμορφώνονται και δεν καταστρέφονται σε υψηλές θερμοκρασίες και με τα οποία κατασκευάζονται χωνευτήρια χρυσοχοΐας, κλίβανοι αποτέφρωσης, μονωτικά τοιχώματα και εστίες και, ιδίως, εστίες για μεταλλουργικές χρήσεις
αρχ.
(κατά τον Ησύχ.) ο ορμητικός στη μάχη ή ο ανίκητος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρι- (βλ. λ. πυρ) + -μαχος (< μάχομαι), πρβλ. δορίμαχος, ναυμάχος].
Russian (Dvoretsky)
πῠρίμᾰχος: (ῐ) огнеупорный (λίθος Arst.).
