φάσσα
Δύο γὰρ, ἐπιστήμη τε καὶ δόξα, ὧν τὸ μὲν ἐπίστασθαι ποιέει, τὸ δὲ ἀγνοεῖν → Two different things are science and belief: the one brings knowledge, the other ignorance
English (LSJ)
Att. φάττα, ἡ,
A ringdove or cushat. Columba palumbus, Ar.Ach.1104, Av.303 (troch.), Pax 1004 (anap.). Arist.HA544b5, Sor.1.51, 2.41, Gal.6.700, Vict.Att.8, Aret.CD1.2, Gp.15.1.19; λαβεῖν φ. ἀντὶ περιστερᾶς a wild pigeon for a tame one, Pl.Tht.199b, cf. Alex. Aphr. in Top.117.9.—Luc.Sol.7 coined a masc. form φάττος.
German (Pape)
[Seite 1258] ἡ, att. φάττα, eine größere Art von wilden Tauben, die große Holztaube, Ringeltaube; Ar. Av. 303 Pax 969; Plat. Theaet. 199 b; die kleinere hieß φάψ.
Greek (Liddell-Scott)
φάσσα: Ἀττ. φάττα, ἡ, εἶδος μεγάλης ἀγρίας περιστερᾶς, κοινῶς «φάσσα», Columba palumbus (οὐχὶ ἄγνωστος τῷ Ὁμήρῳ ὡς φαίνεται, ἐκ τοῦ συνθέτου, φασσο-φόνος), Ἀριστοφ. Ἀχ. 1105, Ὄρν. 303, Εἰρήν. 1004· λαβεῖν φ. ἀντὶ περιστερᾶς, ἀγρίαν περιστερὰν ἀντὶ ἡμέρου, Πλάτ. Θεαίτ. 199Β· αὕτη ἦτο τὸ μεγαλείτερον εἶδος τῶν περιστερῶν, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 13, 4· τὸ μικρότερον εἶδος ἐκαλεῖτο φάψ. Πρβλ. φάττιον. ― Ὁ Λουκ. ἐν Ψευδοσοφιστ. ἢ Σολοικ. 7 ἔπλασεν ἀρσεν. τύπον φάττος, «περιστερὸν δέ τινος εἰπόντος ὡς δὴ Ἀττικόν, καὶ τὸν φάττον ἐροῦμεν ἔφη».
