Σάραπις

English (LSJ)

[Σᾰ], ιδος, ὁ, later also Σέρᾱπις, dat.sg. Σαράπι and

   A Σεράπι Milet.1(7).283, 205b:—Sarapis or Serapis, an Egyptian god, Osiris-Apis (introduced from Sinope under Ptol. I acc. to Tac.H.4.83-84), Men.in POxy.1803.8, Call.Epigr.38.3, D.S.1.25, Plu.2.362a; freq. in Inscrr., OGI16 (Halic., iii B.C.), al., SIG664.25 (Delos, ii B.C.), al., CIG4042 (Ancyra), al., and Papyri, UPZ32.38 (ii B.C.), etc.:—hence Σᾰρᾱπιεῖον, τό, temple of Sarapis, SIG663.14 (Delos, iii/ii B.C.), PCair.Zen.34.13 (iii B.C.), UPZ122.6 (ii B.C.), Plb.4.39.6; contr. Σᾰρᾱπεῖον or Σερᾱπεῖον, τό, CIG4401, Plu.Alex.76, D.C.66.24; Σαράπιον or Σερ-, Str.17.1.10, CIG2715b.4 (Caria):—Σᾰρᾱπιεῖα, τά, festival at Tanagra, IG7.540:—Σᾰρᾱπιασταί, οἱ, guild of worshippers of Sarapis, ib.22.1292, SIG1114 (Rhodes, ii B.C.).    II a plant, PMag.Osl.1.363. [Inscrr. and Papyri show Σαρ- almost without exception in iii and iiB.C.; Σερ- becomes common in the Roman period.]

Greek (Liddell-Scott)

Σάρᾱπις: ῑδος, ὁ, ὡσαύτως Σέρᾱπις, Αἰγυπτία θεότης, κατ’ ἀρχὰς σύμβολον τοῦ Νείλου καὶ τῆς εὐφορίας, Καλλ. Ἐπιγράμμ. 38. 5, Διόδ. 1. 25, Πλούτ. 2. 362· συχνάκις δὲ εὑρίσκεται ἐν ἐπιγραφαῖς συνημμένον μετὰ τοῦ Ζεὺς Ἥλιος, Συλλ. Ἐπιγρ. 4042, 4262, 4713, κ. ἀλλ.· ― ἐντεῦθεν Σᾰρᾱπεῖον ἢ Σεραπεῖον, τό, ὁ ναὸς τοῦ Σεράπιδος, αὐτόθι 4401, Πλουτ. Ἀλέξ. 76, Δίων Κ. 66. 24· Σαραπιεῖον, τό, Πολυβ. 4. 39, Maii Class. Auctt. 4 445· Σαράπιον ἢ Σερ-, Στράβ. 795, Συλλ. Ἐπιγρ. 2715b. 4. ― Σαραπιασταί, οἱ, σύνδεσμός τις ἢ ἑταιρεία ἀποτελουμένη ἐκ λατρευτῶν τοῦ Σεράπιδος, αὐτόθι 120.

French (Bailly abrégé)

ιδος (ὁ) :
mieux que Σέραπις;
Sarapis, dieu égyptien hellénistique.
Étymologie:.