ἀμίμητος
βωμὸν Ἀριστοτέλης ἱδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, ἀνδρὸς ὃν οὐδ' αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις → Aristotle had this altar of Plato set up — Plato, a man whom the wicked dare not even mention in praise
English (LSJ)
[ῑ], ον,
A inimitable, χάριτες AP5.107 (Crin.); τινί in thing, Plu.Per.13, etc. Adv. -τως, of inferior imitation, opp. μιμητι κῶς, Arist.Po.1460b32; superlatively, Plu.Nic.1. II not imitated, Id.2.53d.
German (Pape)
[Seite 125] unnachahmlich, Plut. öfter, z. B. Alc. 23; adv., Nic. 1; χάριτες Crinag. 14. 41 (IX, 239. V, 108).
Greek (Liddell-Scott)
ἀμίμητος: [ῑ], -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ μιμηθῇ χάριτες Ἀνθ. Π. 5. 108· τινὶ ἔν τινι, ὡς πρός τι, Πλουτ. Περικλ. 13 κτλ. - Ἐπίρρ. -τως ὁ αὐτ. Νικ. 1: ἀμιμήτως ἔγραψεν Ἀριστ. Ποιητ. 25. 10 (κατὰ τὰ χειρόγρ. καὶ τὰς νεωτέρ. ἐκδ.). ΙΙ, ὃν δὲν ἐμιμήθη τις, Πλούτ. 2. 53D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 inimitable;
2 non imité.
Étymologie: ἀ, μιμέομαι.
