διψηρός
Έγ', ὦ ταλαίπωρ', αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει. Τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ' ἢ τέρψαντά τι, ἢ δυσχεράναντ', ἢ κατοικτίσαντά πως, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά –> Wretched brother, tell him what you need. A multitude of words can be pleasurable, burdensome, or they can arouse pity somehow — they give a kind of voice to the voiceless.
English (LSJ)
ά, όν,
A = δίψιος, Hp.Aër.7; [οἶνος] Posidipp.34 (s. v. l.):—also διψ-ήρης, ες, Nic.Th. 371.
German (Pape)
[Seite 647] = δίψιος; Arist. H. A. 10, 2; Strab. VIII, 370 u. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
διψηρός: -ά, -όν, = δίψιος Ἱππ. Ἀέρ. 283, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 10. 2, 9· ― ὡσαύτως διψηλός, Εὐμάθ. 5. 11· καὶ διψήρης, ες, Νίκ. Θ. 371.
Spanish (DGE)
-ά, -όν
• Alolema(s): jón. fem. -ή D.P.182
1 que tiene sed, sediento de pers., de los que beben de aguas pantanosas, Hp.Aër.7, cf. Synes.Hom.2
•de partes del cuerpo reseco, alterado αἱ ὑστέραι Arist.HA 635a25
•de territorios seco del Peloponeso, Str.8.6.7, de Arabia, D.P.l.c., de los alrededores de Jerusalén, Str.16.2.40, de Libia, Synes.Ep.66 (p.105).
2 que produce sed ὁ μυρίνης Posidipp.36.
