αρμονικός

From LSJ

Ὥσπερ οἱ ἐρωτικοὶ ἀπὸ τῶν ἐν αἰσθήσει καλῶν ὁδῷ προϊόντες ἐπ' αὐτὴν καταντῶσι τὴν μίαν τῶν καλῶν πάντων καὶ νοητῶν ἀρχήν → Just as lovers systematically leave behind what is fair to sensation and attain the one true source of all that is fair and intelligible

Source

Greek Monolingual

-ή, -ό (Α ἁρμονικός, -ή, -όν) αρμονία
νεοελλ.
1. ο κανονικός, αυτός που έχει σωστές αναλογίες
2. ο χωρίς παραφωνίες, αυτός που γίνεται με ομόνοια και κατανόηση («αρμονική συμβίωση, συνύπαρξη»)
αρχ.
1. ο μουσικός, ο σύμφωνος με τους νόμους της μουσικής
2. εκείνος που φέρνει αρμονία.