δισσόγλωσσος

From LSJ

Ἀμήχανον δὲ παντὸς ἀνδρὸς ἐκμαθεῖν ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην πρὶν ἂν ἀρχαῖς τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴς φανῇ → It is impossible to know the spirit, thought, and mind of any man before he be versed in sovereignty and the laws

Sophocles, Antigone, 175-7

German (Pape)

[Seite 643] διττογ., zweisprachig, Sp.

Greek Monolingual

-ον (Α) δίγλωσσος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δισσός + -γλωσσος < γλώσσα].