στύγιος

German (Pape)

[Seite 958] (s. nom. pr.), übh. verabscheu't, abscheulich; λύπαι, Eur. Med. 195, ὀργαί, Hel. 1340, ἡμέρα στύγιος, Plut. de vit. aer. al. 2.

Greek Monolingual

-ία, -ον, και θηλ. και -ος, Α Στύξ, -υγός]
(ποιητ. τ.)
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη Στύγα, στον Κάτω Κόσμο
2. μισητός, απεχθής.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

στύγιος -ον [στύγος] gehaat, afschuwelijk.