ἀντιπαίω
Κατὰ τὴν ἰδίαν φρόνησιν οὐδεὶς εὐτυχεῖ → Suo arbitratu nullus est felix satis → Kein Mensch nach seinem eignen Denken glücklich ist
English (LSJ)
strike against, resist, τὸ ἀντιπαῖον Hp.VM22, cf. Arist. Pr.902b13: metaph., πρός τι Plb.18.46.15; τινί Iamb in Nic.p.22 P.: —Pass., ib.p.24 P.
Spanish (DGE)
1 oponer resistencia al choque τὸ ἀντιπαῖον Hp.VM 22, del aire que sale del cuerpo respecto al que penetra en él, Arist.Pr.902b13
•fig. ser un obstáculo μηδὲν ... ἀντιπαῖσαι πρὸς τὴν ἐπιβολήν Plb.18.46.15
•ser lo contrario a c. dat. ὅτι τοῖς τῶν ἐν αὐτῷ μερῶν ὀνόμασιν αἱ αὐτῶν δυνάμεις ἀντιπαίουσιν Iambl.in Nic.p.22, cf. en v. pas. p.24.
2 en v. pas. ser a su vez golpeado A.D.Synt.298.25, 299.1.
German (Pape)
[Seite 256] (s. παίῶ), gegen-, wiederschlagen, Arist. Probl. 11, 29; widerstehen, πρός τι Pol. 18, 29.
Russian (Dvoretsky)
ἀντιπαίω:
1 отражать, отбрасывать (sc. τὸν ψόφον Arst.);
2 быть препятствием, противодействовать (πρὸς τὴν ἐπιβολήν Polyb.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀντιπαίω: παίω ἐναντίον, ἀνθίσταμαι, τὸ ἀντιπαῖον Ἱππ. π. Ἀρχ. Ἰητρ. 18, πρβλ. Ἀριστ. Προβλ. 11. 29, 1· πρός τι Πολύβ. 18. 29, 15.
Greek Monolingual
ἀντιπαίω (Α)
1. ανταποδίδω το χτύπημα
2. αντιστέκομαι.
