κάτωθεν

English (LSJ)

rarely κάτω-θε Eub. 16, Alex.128.3, Theoc.4.44: (κάτω):— Adv.

A from below, up from below, ἐλθεῖν A.Pers.697 (troch.); ἀμπέμπων Id.Ch.382 (lyr.); ἐπανιέναι Pl.Ti.22e; ἐκ τῆς γῆς κάτωθεν ἀνίεται ὁ πλοῦτος Id.Cra.403a; ἡ κ. ἄνω πληγὴ ἀνατπωμένη Id.Sph.221b; also, from the low country, from the coast, Hdt.3.60. II below, beneath, τὰ κ. Pl.Cra.408d; τὰ κ. ἰσχυρότατ' εἶναι δεῖ D.2.10; ὁ κ. νόμος the law below, Id.23.28, cf. Did. ap. Harp. s.v. ὁ κ. νόμος; τίς οἶδεν εἰ κ. εὐαγῆ τάδε; S.Ant.521; οἱ κ. θεοί ib.1070, cf. E.Alc.424. 2 of Time, τοὺς εἰς τὸ κ. those belonging to the next generation, Pl.Ti.18d. 3 in Logic, = κάτω 11.g, Arist.AP0.96b37, Top.144a29. III as Prep. c. gen., below, κ. τοῦ ὀμφαλοῦ Hp.Aff.15; τῶν ἄκρων Thphr. Sign.24.

Greek (Liddell-Scott)

κάτωθεν: σπανίως -θε, Εὔβουλ. ἐν «Βελλ.» 1, Ἄλεξ. ἐν «Λεβ.» 1· (κάτω)·- Ἐπίρρ., ἐκ τῶν κάτω πρὸς τὰ ἄνω, ἐλθεῖν Αἰσχύλ. Πέρσ. 697· ἀναπέμπειν ὁ αὐτ. ἐν Χο. 382· ἐπανιέναι Πλάτ. Τίμ. 22Ε· ἐκ τῆς γῆς κάτωθεν ἀνίεται πλοῦτος ὁ αὐτ. ἐν Κρατ. 403Α·- ὡσαύτως, ἐκ τῆς παραλίας, Ἡρόδ. 2. 60. ΙΙ. ὑποκάτω, ὅτε ὁμαλώτερον θὰ ἦτο τὸ κάτω (πρβλ. ἄνωθεν, ἔσωθεν, κτλ.), τίς οἶδεν εἰ κ. εὐαγῆ τάδε; Σοφ. Ἀντ. 517· οἱ κ. θεοὶ αὐτόθι 1070, πρβλ. Εὐρ. Ἄλκ. 424· οὕτω παρὰ πεζογράφοις, τὰ κάτωθεν, = τὰ κάτω, Πλάτ. Κρατ. 408D, πρβλ. Σοφιστ. 221Β· τὰ κ. οἰκίας, τὰ κάτω μέρη, τὰ θεμέλια, Δημ. 2. 10· ὁ κ. νόμος, ὁ κατωτέρω νόμος, ὁ αὐτ. 629. 16 2) ἐπὶ χρόνου, τοὺς εἰς τὸ κ. ἐκγόνους Πλάτ. Τίμ. 18D. 3) ἐν τῇ Λογικῇ, = κάτω ΙΙ. η, Ἀριστ. Ἀναλυτ. Ὕστ. 4. 13, 9, Τοπ. 6. 6, 10. Πρβλ. Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 128.

French (Bailly abrégé)

parf. κάτωθε;
adv. et prép.
d’en bas, de dessous ; οἱ κάτωθεν θεοί SOPH les dieux des enfers ; τὰ κάτωθεν DÉM les fondements (d’une maison).
Étymologie: κάτω, -θεν.

Greek Monolingual

και κάτωθε και κάτουθε (ΑΜ κάτωθεν, Α και κάτωθε)
επίρρ.
1. από κάτω προς τα πάνω («ὄρυγμα κάτωθεν ἀρξάμενον», Ηρόδ.)
2. κάτω από, υποκάτω (α. «κάτωθεν της τραπέζης» β. «κάτωθεν τοῡ ὀφθαλμοῡ», Ιπποκρ.)
μσν.
1. παρακάτω
2. γεωγρ. δυτικά
3. φρ. «τὸ κάτωθεν» — προς δυσμάς
αρχ.
φρ. α) (λογ.) «τὰ κάτωθεν» — τα κατώτερα μέλη κατιούσας σειράς γενών και ειδών
β) «τοὺς εἰς το κάτωθεν» — αυτούς που ανήκουν στην επόμενη γενεά (Πλάτ.)
γ) «τὰ κάτωθεν οἰκίας» — τα κάτω μέρη του σπιτιού, τα θεμέλια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κάτω + -θεν, επιρρμ. κατάλ. δηλωτική της από τόπου κινήσεως].