ἀλκά

French (Bailly abrégé)

English (Slater)

ἀλκά (-ά, -ᾶς, -ᾷ, -άν; -αί)
   a valour, courage
   I sing., τόνδ' ἀνέρα ὁρῶντ ἀλκάν i. e. with courage in his gaze (O. 9.111) τὸν εἶδον κρατέοντα χερὸς ἀλκᾷ (O. 10.100) αἰδεσθέντες ἀλκάν (P. 4.173) “γεύεται δ' ἀλκᾶς ἀπειράντου” (P. 9.35) ὦ Τιμόδημε, σὲ δἀλκὰ παγκρατίου τλάθυμος ἀέξει (N. 2.14) κρίνεται δ' ἀλκὰ διὰ δαίμονας ἀνδρῶν (I. 5.11) met., ἐμοὶ μὲν ὦν Μοῖσα καρτερώτατον βέλος ἀλκᾷ τρέφει (construe with τρέφει or καρτερώτατον v. von der Mühll, M. H., 1954, 52.) (O. 1.112) c. gen., δύνασαι δὲ βροτοῖσιν ἀλκὰν ἀμαχανιᾶν δυσβάτων θαμὰ διδόμεν courage, strength against (N. 7.96)
   II pl., valiant actions ταὶ μεγάλαι γὰρ ἀλκαὶ σκότον πολὺν ὕμνων ἔχοντι δεόμεναι (N. 7.12) ]ἀλκαὶ δὲ τεῖχος ἀνδρῶν [ὕψιστον ἵστατ]αι[ (ἀλκᾷ Theon ap. Σ.) (Pae. 2.37)
   b fight τὰ δὲ καί ποτἐν ἀλκᾷ πρὸ Δαρδάνου τειχέων ἐδόκησαν (O. 13.55)
   c in periphrasis, c. gen., valorous ... καί ποτε χαλκότοξον Ἀμαζόνων μετἀλκὰν ἕπετό οἱ (N. 3.38) ἴστε μὰν Αἴαντος ἀλκάν, φοίνιον τὰν ὀψίᾳ ἐν νυκτὶ ταμὼν περὶ ᾧ φασγάνῳ (I. 4.35)
   d frag. ]ἀλκὰν Ἀχελωίου κρανίον τοῦτο ζάθε[ον (Pae. 21.9) ]εν ἀλκὰνεοις φιλ[ ?fr. 348a.

Russian (Dvoretsky)

ἀλκά: ἡ дор. = ἀλκή.