copulatus

Latin > English (Lewis & Short)

cōpŭlātus: a, um, Part. and P. a., from copulo.
cōpŭlātus: ūs, m. copulo (only in
I abl. sing.), a connecting or joining together: rationum consequentium, Arn. 1, p. 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōpŭlātus,¹⁶ a, um, part. de copulo || pris adj^t : nihil copulatius quam... Cic. Off. 1, 56, il n’y a pas de lien plus fort que..., v. copulo.

Latin > German (Georges)

(1) cōpulātus¹, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. copulo), verknüpft, verkettet, eng verbunden, a) übh.: quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam copulata, Cic.: haec, quae dico, cogitatione (in der Theorie) inter se differunt, re (in der Praxis) quidem copulata sunt, Cic. – als rhet. t. t., verba copulata (Ggstz. simplicia), Cic. – subst., cōpulātum, ī, n. = συμπεπλεγμένον, ein verbundener Ausspruch, Gell. 16, 8, 10. – b) moralisch, nihil est amabilius nec copulatius, quam morum similitudo, nichts ist geeigneter, Liebe zu erwecken u. eine innigere Verbindung hervorzurufen, Cic. de off. 1, 56: ab ineunte aetate condiscipulatu et omnibus artibus copulatissimus amicus, Corp. inscr. Lat. 13, 2027.
(2) cōpulātus², Abl. ū, m. (copulo), die Verknüpfung, Arnob. adv. nat. 1, 2.

Latin > English

copulatus copulata -um, copulatior -or -us, copulatissimus -a -um ADJ :: closely connected/associated/joined (blood/marriage); intimate; compound/complex
copulatus copulatus copulatus N M :: connecting/joining together