ἐπιρρυπαίνω

English (LSJ)

   A soil on the surface, ὥσπερ ἰοῦ -αίνοντος τὴν πολυτέλειαν Plu.2.828a, cf. Philum.Ven.3.2 (Pass.).    II. Pass., become foul again, of a wound, Archig. ap. Orib.46.26.3.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιρρῠπαίνω: καθιστῶ τι ῥυπαρὸν ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας, Πλούτ. 2. 828Α.

French (Bailly abrégé)

salir à la surface.
Étymologie: ἐπί, ῥυπαίνω.

Greek Monolingual

ἐπιρρυπαίνω (Α) ρυπαίνω
1. λερώνω, ρυπαίνω («ὥσπερ ἰοῡ ἐπιρρυπαίνοντος τὴν πολυτέλειαν», Πλούτ.)
2. παθ. ἐπιρρυπαίνομαι
(για τραύματα) γίνομαι συνεχώς ρυπαρός, ακάθαρτος.

Russian (Dvoretsky)

ἐπιρρῠπαίνω: (сверху) покрывать грязью, пачкать, марать (τι Plut.).