κατάσπιλος

English (LSJ)

ον, A blemished, βοῦς Porph. Abst.4.7.

German (Pape)

[Seite 1380] befleckt, Porphyr.

Greek (Liddell-Scott)

κατάσπῐλος: -ον, σπίλων ἢ κηλίδων κατάπλεος, πλήρης, λίαν μεμολυσμένος, Πορφ. π. Ἀποχ. Ἐμψ. 4. 7.

Greek Monolingual

κατάσπιλος, -ον (Α)
γεμάτος κηλίδες, κηλιδωμένος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + -σπιλος (< σπίλος «κηλίδα»), πρβλ. άσπιλος, υπόσπιλος].