ἀνίδρυτος

English (LSJ)

(v. ἀΐδρυτος), ον, Ph.2.451, Dam.Pr.413.

Spanish (DGE)

(ἀνίδρῡτος) v. ἀΐδρυτος.

German (Pape)

[Seite 236] 1) nicht festgestellt, rastlos, δρόμοι Eur. I. T. 941; καὶ ἀνέστιος Plut. fac. orb. lun. 11. Dah. unbeständig, veränderlich, γνώμη Phil. – 2) keinem Menschen Stand haltend, menschenfeindlich, vgl. ἀΐδρυτος, Dem. neben ἄμικτος 25, 52, Schol. ἀνεξίλαστος.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 vagabond;
2 instable, chancelant;
3 capricieux, insociable.
Étymologie: ἀ, ἱδρύω.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνίδρῡτος: -ον, ἴδε ἐν λ. ἀΐδρυτος.

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἀνίδρυτος, -ον)
νεοελλ.
αυτός που δεν έχει ή δεν μπορεί να ανιδρυθεί
αρχ.
αΐδρυτος.

Greek Monotonic

ἀνίδρῡτος: -ον = ἀΐδρυτος.

Russian (Dvoretsky)

ἀνίδρῡτος:
1) неоседлый, бродячий, скитальческий (δρόμοι Eur.; ἄοικος καὶ ἀ. Plut.);
2) необщительный; неуживчивый (ἄσπειστος καὶ ἀ. Dem.).