καρτερός

English (LSJ)

ά, όν, (κάρτος)

   A = κρατερός (q. v.), strong, staunch, φάλαγγες Il.5.592; καὶ εἰ μάλα κ. ἐστιν [Hector] 13.316; Ἡρακλῆς ὁ κ. Ar.Ra.464: c. inf., κ. ἐστι μάχῃ ἔνι φῶτας ἐναίρειν Il.13.483; πολέμῳ ἔνι κ. ἐσσι 9.53; Ζεὺς Τυφῶ -ώτερος μάχῃ A.Th.517; τὰ καρτερώτατα the strongest, S.Aj.669.    2 c. gen., possessed of, in control of, master of, Ἀσίης Archil.26; οὐκέτι τῆς αὑτοῦ γλώσσης κ. οὔτε νόου Thgn.480; ἁμῶν Theoc.15.94; παθῶν D.H.5.8; γῆς καὶ οἰκίων SIG45.28 (Halic., V B.C.); Θηβαίων Arr.Fr.91 J.    3 = καρτερικός, steadfast, patient, πρὸς πάντα X.Cyr.1.6.25; obstinate, -ώτατος ἀνθρώπων πρὸς τὸ ἀπιστεῖν Pl.Phd.77a; κ. πρὸς τὸ λέγειν mighty in disputation, Id.Tht.169b.    4 of things, mighty, potent, ὅρκος Il.19.108; κ. ἔργα deeds of might, 5.872; κ. ἕλκος severe, 16.517; κ. μάχη strongly contested, sharp, severe, Hdt.1.76, Th.4.43; ναυμαχίη Hdt.8.12; ἀγών Plb.1.27.11; ἀλαλά, μέριμναι, Pi.I.7(6).10, 8(7).13; λίθος Id.O.1.58, E.Fr.1044; κτύπος A.Pr.923; -ώτατον βέλος Pi.O.1.112; τὸ κ. force, violence, A.Supp.612; but τόλμης εἶμι πρὸς τὸ κ. the utmost verge of... E.Med.394; κατὰ τὸ κ. in Adv. sense, Hdt.1.212, 3.65, Ar.Ach.622, etc.; πρὸς τὸ κ. A.Pr.214: abs., τὸ κ. Theoc.1.41.    5 of place, strong, Hdt.9.9, Th.4.3; τὸ -ώτατον τοῦ Χωρίου Id.5.10; λόφος κ. Id.4.131.    6 = κύριος, fixed, determined, τοῦτο κ. εἶναι SIG45.22 (Halic., V B.C.).    II Adv. -ρῶς strongly, violently, LXX 4 Ma.15.31, Arr.An.2.23.7, Luc.Somn.6; κ. ὑπνοῦσθαι to sleep sound, Hdt. 3.69.    2 resolutely, Ach.Tat.8.17; κ. ὑπόμενε Luc.Prom.21.

German (Pape)

[Seite 1330] = κρατερός, was zu vgl., stark, gewaltig, muthig, tapfer; Beiwort der Helden, καὶ εἰ μάλα καρτερός ἐστιν, von Hektor, Il. 13, 316, vgl. 1, 178; c. inf., ὃς μάλα καρτερός ἐστι μάχῃ ἔνι φῶτας ἐναίρειν 13, 483; ἐν πολέμῳ 9, 53; φάλαγγες Il. 5, 592; von Sachen, καρτερὰ ἔργα, Gewaltthaten, 5, 872; ὅρκος, gewaltiger, festbindender Schwur, 19, 108 Od. 4, 253; ἕλκος, starke, schwere Wunde, Il. 16, 517. – Von Helden auch Pind. Ol. 13, 81 N. 7, 26; ἀλαλά I. 6, 10; ὅρκος P. 4, 166; λίθος, der gewaltige Stein, Ol. 1, 57; μέριμνα I. 7, 13; εἰ Ζεύς γε Τυφῶ καρτερώτερος μάχῃ Aesch. Spt. 500; καρτερὰ φρονήματα, der gewaltige, trotzige Muth, Prom. 207; καὶ γὰρ τὰ δεινὰ καὶ τὰ καρτερώτατα τιμαῖς ὑπείκει, selbst das Gewaltige, Mächtige weicht den höheren Ehren, Soph. Ai. 635. – In Prosa oft mit πρός, z. B. καρτερὸς πρὸς τὸ λέγειν Plat. Theaet. 169 b; καρτερώτατος ἀνθρώπων ἐστὶ πρὸς τὸ ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις, er ist der hartnäckigste, Phaed. 77 a; καρτερὸς πρὸς πάντα Xen. Cyr. 1, 6, 25; ἐν πολέμοις Luc. D. Mort. 24, 1; καὶ ἐῤῥωμένος Tox. 10. – Bes. auch τινός, einer Sache mächtig, Herr u. Meister davon, herrschend, vgl. Od. 15, 553 ὑμετέρου δ' οὐκ ἔστι γένος βασιλεύτερον ἄλλο ἐν δήμῳ Ἰθάκης, ἀλλ' ὑμεῖς καρτεροὶ αἰεί; Theocr. 15, 94, u. bes. in sp. Prosa, wie Arr. An. 7, 11, 5 D. Hal. 5, 8. – Uebh. stark, fest, dauerhaft, haltbar; τεῖχος Her. 9, 9; Xen. Hell. 7, 4, 22; χωρίον Thuc. 5, 65; Sp.; μάχη, heftige, gewaltige Schlacht, Her. 1, 76. 8, 12, wie Sp., z. B. Plut. Alc. 31. – Τὸ καρτερόν, substantivisch, σθένει κατὰ τὸ καρτερὸν ἀνασώσασθαι τὴν ἀρχήν, durch Muth u. Gewalt, Her. 3, 65, vgl. 1, 212; οὐ κατ' ἰσχύν, οὐδὲ πρὸς τὸ καρτερόν, δόλῳ δέ Aesch. Prom. 212; καὶ ναυσὶ καὶ πεζοῖσι κατὰ τὸ κ. Ar. Ach. 597, wie Plut. Conv. 217 c; Sp.; τόλμης εἶμι πρὸς τὸ καρτερόν, zum gewalt tigen Wagestück, Eur. Med. 394. – Adv. καρτερῶς, bes. Sp., καὶ βιαίως Luc. somn. 6.