interitus

Latin > English (Lewis & Short)

intĕrĭtus: a, um, Part., from intereo.
intĕrĭtus: ūs, m. intereo,
I destruction, ruin, annihilation (class.): interitus est quasi discessus et secretio, ac diremptio earum rerum, quae junctione aliqua tenebantur, Cic. Tusc. 1, 29: omnium rerum interitus atque obitus, id. Div. 2, 16, 37: legum, id. Cat. 3, 8: exercitus, id. Div. 1, 32: pravitatis, id. Fin. 2, 9: immaturus, i. e. death, id. Brut. 33: tuum ingemuisse interitum, Verg. E. 5, 28: vitae, Gell. 15, 1.