discessus

Latin > English

discessus discessus N M :: going apart; separation departure, marching off

Latin > English (Lewis & Short)

discessus: a, um, Part., from discedo.
discessus: ūs, m. discedo.
I A going asunder, separation, opening (very rare): caeli, i. e. lightning, Cic. Div. 2, 28, 60: est interitus quasi discessus et secretio ac diremptus earum partium, quae ante interitum junctione aliqua tenebantur, id. Tusc. 1, 29, 71.—
II A going away, departure, removal.
   A In gen. (class.): ut me levarat tuus adventus, sic discessus afflixit, Cic. Att. 12, 50: subitus (with praeceps profectio), Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 6: ab urbe, Cic. ib. 8, 3, 3: praeclarus e vita, id. Div. 1, 23, 47; cf. id. de Sen. 23: latronis, id. Phil. 5, 11, 30; cf. ceterorum, id. Cat. 1, 3, 7: legatorum, Caes. B. G. 7, 5 fin.: discessu mugire boves, Verg. A. 8, 215 al.—In plur.: solis accessus discessusque, Cic. N. D. 2, 7, 19.—
   B In partic.
   1    In milit. lang., a marching away, marching off, decamping, Caes. B. G. 2, 14, 1; 4, 4, 6; 7, 20, 1 et saep.; Tac. A. 2, 44; Front. Strat. 1, 1, 9; 1, 5, 25 al.—
   2    In Cic. applied to his banishment from Rome: cum, discessu meo, religionum jura polluta sunt, Cic. Leg. 2, 17, 42 (cf. absum); so id. de domo 32, 85.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) discessus, a, um, v. discedo.
(2) discessŭs,¹⁰ ūs, m.,
1 séparation, division : discessus partium Cic. Tusc. 1, 71, séparation des parties ; discessus cæli Cic. Div. 2, 60, entrebâillement du ciel, éclair
2 départ, éloignement : tuus discessus Cic. Att. 12, 50, ton départ ; discessus ab urbe Cic. Att. 8, 3, 3, départ de la ville ; discessus præclarus e vita Cic. Div. 1, 47, glorieux trépas ; solis accessus discessusque [plur.] Cic. Nat. 2, 19, les époques où le soleil se rapproche ou s’éloigne de la terre || exil : Cic. Domo 85 ; Leg. 2, 42 || retraite [d’une troupe] : Cæs. G. 2, 14, 1 ; 4, 4, 6.

Latin > German (Georges)

discessus, ūs, m. (discedo), I) das Auseinandergehen, die Trennung, Öffnung, caeli, das Wetterleuchten, Cic. de div. 2, 60. – II) das Weggehen, die Entfernung, das Scheiden, die Trennung, v. Perf. auch die Abreise (Ggstz. reditus), subitus discessus et praeceps profectio, Cic.: disc. voluntarius, Cic.: omnis nobilitatis, Caes.: discessus ab omnibus, quae sunt bona in vita, Cic.: o praeclarum discessum e vita! Cic.: non longinquum inter nos digressum et discessum fore, Scheiden und Meiden (beim Tode), Cic.: discessu mugire boves, Verg.: m. Ang. von wo? illius Alexandreā (von Al.) disc., Cic. – lebl. Subjj., solis accessus discessusque (Plur.), Cic.: sub discessum aestus maritimi, Frontin. – insbes., a) als milit. t.t., der Abmarsch, Abzug, Caes. u.a.: m. Ang. von wo? discessus exercituum ab Dyrrachio, Caes. – b) euphem., die Entfernung = die Verbannung, Cic. de legg. 2, 42; de domo 85.

Latin > Chinese

discessus, us. m. :: 別。— a vita 死。— caeli 天開。