praesertim

Latin > English (Lewis & Short)

praesertim: adv. prae-sero; cf. praecipue, from praecipio, qs. connected beforehand, serves to add an important argument or condition (hence most freq. joined with cum and si),
I especially, chiefly, principally, particularly, καὶ ταῦτα (class.; cf. praecipue).
I Absol.: praefestinamus, quae sit causa, sciscere, quod sit necessum scire, praesertim in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. p. 214 Rib.): praesertim ut nunc sunt mores, etc., Ter. Phorm, 1, 2, 5: retinenda est huius generis verecundia, praesertim naturā ipsā magistrā, Cic. Off. 1, 35, 129; 1, 39, 140; id. Fam. 1, 8, 2: praesertim homines tantulae staturae, Caes. B. G. 2, 30 fin.: (te) praesertim cautum dignos assumere, Hor. S. 1, 6, 51; id. A. P. 383 al.— Placed after the word which it qualifies: deforme est de se ipsum praedicare, falsa praesertim, Cic. Off. 1, 38, 137; id. Lael. 4, 15: in scripto praesertim, id. Brut. 61, 219: hac praesertim imbecillitate magistratum, id. Fam. 1, 4, 3: tanta praesertim, id. Tusc. 5, 7, 19; Caes. B. G. 4, 8.—
II Praesertim cum or cum praesertim and praesertim si=particularly since or if: quod scribere, praesertim cum de philosophiā scriberem, non auderem, Cic. Off. 2, 14, 51; so, praesertim cum, Ter. Eun. 5, 2, 24; Cic. Off. 3, 2, 8; id. Deiot. 7, 21; id. Lig. 1, 1; id. Arch. 5, 10; id. Att. 5, 21, 13; Caes. B. G. 1, 16 fin.; 1, 33, 4; Nep. Alc. 5, 2; Sall. H. 1, 41, 1 and 3, 61, 12 Dietsch; Quint. 5, 10, 103; 7, 9, 12; Hor. Ep. 1, 18, 50: cum praesertim, Cic. Off. 3, 30, 110; id. Mil. 30, 81; id. Rosc. Am. 8, 22; id. N. D. 1, 10, 26; id. Fam. 2, 6, 2; Sall. J. 2, 4; 3, 2; id. C. 51, 19 Kritz N. Cr.; Liv. 3, 52, 9; Quint. 1, 2, 11; 1, 11, 17; 1, 12, 4 al.; Prop. 1, 2, 27. (So for praesertim quod the true read. is praesertim cum in Cic. Fl. 17, 41).—Faciam, Laeli, praesertim si utrique vestrum gratum futurum est, Cic. Sen. 2, 6; so with indic.: praesertim si est, id. Fam. 2, 7, 1; 14, 2 fin.: praesertim si incubuit, Verg. G. 2, 310.—With subj.: praesertim si esset, Cic. Tusc. 3, 17, 38: praesertim si aedifices, id. Off. 1, 39, 140.