intumesco

Latin > English

intumesco intumescere, intumui, - V :: swell up, become swollen; rise

Latin > English (Lewis & Short)

in-tŭmesco: mŭi, 3,
I v. n. inch., to swell up; to rise (poet. and in post-Aug. prose).
I Lit.: fluctus flatu intumescens, Plin. 2, 81, 83, § 196; id. 37, 5, 18, § 69: vidi virgineas intumuisse genas, Ov. F. 6, 700.— Of dropsical persons: intumuit suffusā venter ab undā, Ov. F. 1, 215: si partes corporis in vesicas intumuerint, Plin. 20, 6, 23, § 51.—
   B Transf., to rise, be elevated, of the surface of the ground: loco tamen ipso paululum intumescente, Col. 1, 4, 10; cf.: nec intumescit alta viperis humus, Hor. Epod. 16, 52.—
II Trop.
   A To swell up: vox intumescit, Tac. G. 3: motus, grows, increases, id. A. 1, 38: intumuere statim superbia ferociaque, Tac. H. 4, 19: jure quodam potestatis intumescere, to be puffed up, elated, Quint. 1, 1, 8: rebus secundis, Plin. Ep. 7, 31, 3: supra humanum modum, Sen. Cons. ad Polyb. 36.—
   B To become angry: intumuit vati, Ov. P. 4, 14, 34: Juno, quod, etc., id. F. 6, 487; id. M. 8, 582 al.

Latin > French (Gaffiot 2016)

intŭmēscō,¹² mŭī, ĕre, intr.,
1 se gonfler, s’enfler : Plin. 2, 196 ; Ov. F. 6, 700 || s’élever, se renfler : Col. Rust. 1, 4, 10 ; Hor. Epo. 16, 52
2 [fig.] a) croître, grandir : Tac. Ann. 1, 38 ; H. 4, 19 ; b) se gonfler de colère : Ov. M. 8, 582 ; alicui Ov. P. 4, 14, 34, contre qqn ; c) se gonfler d’orgueil : Sen. Polyb. 17, 5 ; Plin. Min. Ep. 7, 31, 3.

Latin > German (Georges)

in-tumēsco, tumuī, ere, auf- od. anschwellen, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: intumuit venter, Ov.: intumescunt rivis flumina, Sen.: si partes corporis in vesicas intumuerint, Plin. – 2) übtr., anschwellen, steigen, wachsen, intumescente fluctu, Plin.: intumuerat subitis tempestatibus mare, Sen. rhet.: caenumque udaeque paludes intumuēre aestu, Ov. – loco paululum intumescente, Colum.: repastinata humus fermento quodam intumescit, Colum. – quo plenior et gravior vox repercussu intumescat, Tac.: intumescente motu (Volksbewegung), Tac. – II) bildl.: a) vor Stolz sich aufblasen, sich überheben, sich stolz blähen, intumescere statim superbiā ferociāque, Tac.: numquam secundis rebus intumuit, Plin. ep.: intumuit numero stolidarum turba sororum, Ov. – b) vor Zorn aufschwellen, zornig werden, intumuit Iuppiter od. Iuno, Ov.: ignoscite, si quid intumuit pietas, Claud.: m. Dat. (gegen), intumuit vati, Ov. ex Pont. 4, 14, 34: Partiz. subst., foeda visu et horrenda facies depravantium se atque intumescentium, Sen. de ira 1, 1, 4. – / Nbf. intumīsco, Gloss. IV, 530, 15.

Latin > Chinese

intumesco, is, mui, escere. n. 3. :: 腫起自滿自煩