αήτης

Greek Monolingual

ἀήτης, ο και ἀήτη, η (Α)
1. (με τις γενικές «ἀνέμου» «ἀνέμων Ζεφύρου») δυνατό φύσημα, βίαια, θυελλώδης πνοή, θύελλα
2. (απόλ. χωρίς τη γενική) άνεμος, αέρας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἄημι.
ΣΥΝΘ. αρχ. ἀητόρρους].