ἀπευκταῖος

English (LSJ)

α, ον,

   A = ἀπευκτός, Pl.Ax.369b (Sup.), Plu.2.289b; τάραχοι CPHerm. 119riv 16 (iii A.D.), cf. A.D.Synt.252.10. Adv. -αίως to the loss of our hopes, [τελευτῆσαι] POxy.1114.24 (iii A.D.).

German (Pape)

[Seite 289] = folgdm, ἐπιστήμη ἀπευκταιοτάτη Plat. Ax. 369 b.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπευκταῖος: -α, -ον, = τῷ ἑπομ. Πλάτ. Ἀξ. 369Β, Πλούτ. 2. 289Β, πρβλ. Ἀπολλών. π. Συντάξ. 252.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
détestable, odieux.
Étymologie: ἀπεύχομαι.

Spanish (DGE)

-α, -ον

• Grafía: graf. ἀπευκτέως POxy.3302.4 (IV d.C.)
1 execrable ἐπιστήμη Pl.Ax.369b, γάμος Plu.2.289b, τάραχοι CPHerm.119re.4.16 (III d.C.), παράτασις A.D.Synt.252.10.
2 adv. -ως contra toda esperanza τελευτῆσαι POxy.1114.24 (III d.C.), cf. l.c.

Greek Monolingual

-α, -ο (AM ἀπευκταῑος, -α, -ον) απεύχομαι
αυτός που ο καθένας απεύχεται, δεν θέλει να γίνει, ανεπιθύμητος
νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το απευκταίο(ν)
1. το δυστύχημα
2. ο θάνατος.