Τὸ δὴ τρέφον με τοῦτ' ἐγὼ λέγω θεόν → Denn ich bezeichne das, was mich ernährt, als Gott → Denn was mir Nahrung gibt, bezeichne ich als Gott
ἐπικυδής, -ές (Α)
(συνήθως συγκρ. έπικυδέστερος, -α, -ον)
1. ένδοξος, επιφανής
2. λαμπρός, πετυχημένος («ἐπικυδέστερα τὰ πράγματα θἄτερ’ ἐποίησεν», Ισοκρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + κύδος «δόξα»].