στειλιάρι
From LSJ
ἔγνω δὲ φώρ τε φῶρα καὶ λύκος λύκον → the thief knows the thief and the wolf knows the wolf, and thief knows thief and wolf his fellow wolf, set a thief to catch a thief
Greek Monolingual
το / στειλιάριον, ΝΜ, και στελιάρι Ν [[στε(ι)λεά / στε(ι)λε(ι)ός]]
1. ο στειλεός
2. ξύλινο χοντρό ραβδί, ρόπαλο
νεοελλ.
1. μτφ. άνθρωπος άξεστος και ανόητος, κούτσουρο
2. φρ. α) «του 'δωσε στειλιάρι» — τον έδειρε πολύ, τον ξυλοκόπησε άγρια
β) «θέλει στειλιάρι» — του χρειάζεται γερό ξυλοκόπημα, πρέπει να τον δείρουν πολύ.
