ἀθέμιστος

English (LSJ)

or ἀθέμιτος, ον, (the former in Poetry, the latter more correct in Prose) = foreg., Il.9.63; of the Cyclopes, Od.9.106;

   A ἀθεμιστότεροι X.Cyr.8.8.5. Adv. -ίστως Phaennis ap. Paus.10.15.3; -ίτως App.Pun.53.    II of things, unlawful, freq. in neut., ἀθέμιτα ἔρδειν Hdt.7.33; ποιεῖν X.Mem.1.1.9; εὔχεσθαι Id.Cyr.1.6.6; -ιστα δρᾶν S.Fr.742 (dub.), Din.Fr.89.4S.; κείνοις δ' οὐκ ἀθέμιστον IG14.1389ii29:—ἀ. εἰδωλολατρεῖαι 1 Ep.Pet.4.3: c. dat., αἷς [θεαῖς] ἀ. νεκρὰ σώματα PTaur.1 ii 22 (ii B. C.).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans loi, sans règle, criminel, illicite.
Étymologie: ἀ, θέμις.

English (Autenrieth)

= ἀθεμίστιος, Od. 9.106, cf. 112; opp. ἐναίσιμος, Od. 17.363.

Spanish (DGE)

-ον

• Alolema(s): tb. ἀθέμιτος esp. en prosa tard.
I 1de pers. que no reconoce leyes divinas o humanas, impío, criminal ἀ. ... ἐστιν ἐκεῖνος ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντος Il.9.63, de los cíclopes Od.9.106, de los pretendientes Od.17.363, de ciertos pueblos asiáticos ἀθεμιστότεροι δὴ νῦν ἢ πρόσθεν X.Cyr.8.8.5, de Zeus por desear a su hija Afrodita ἀ. ἀκοίτης Nonn.D.14.196, del οἰνομανὴς Λυκόοργος por llevar a la muerte a extranjeros inocentes, Nonn.D.20.151, de los antepasados ὄργια τ' ἐκτελέσουσι λύσιν προγόνων ἀθεμίστων μαιόμενοι Orph.Fr.350.3, cf. Hld.8.9.12.
2 de cosas contrario a las leyes divinas, abominable, impío εὐχή Plb.29.18, ἔγκλημα D.C.58.16.7, εἰδωλολατρία 1Ep.Petr.4.3, ὀργή 1Ep.Clem.63.2, c. dat. κείνοις δ' οὐκ ἀθέμιστον de un crimen, Marc.Sid. en IUrb.Rom.1155.88, αἷς (Deméter y Hera) ἀθέμιτά ἐστιν νεκρὰ σώματα καὶ οἱ ταῦτα θεραπεύοντες para las que los cadáveres son cosa abominable y los que los cuidan, PTor.Choachiti 12.2.22 (II a.C.)
•neutr. plu. οὐ μὴ φάγω οὐδὲ οὐ μὴ π[ίω τὰ ἀθέ] μιτα οὐδὲ ὅσα [γέ] γραπται ἐν τοῖς βιβλίοις PWash.Univ.71.6 (II d.C.)
•esp. en expr. ἀθέμιτα, -ιστα ἔρδειν, ποιεῖν, δρᾶν cometer actos impíos Hdt.7.33, X.Mem.1.1.9, S.Fr.742, Din.Fr.p.146.19, εὔχεσθαι X.Mem.1.6.6.
II adv. -ως criminalmente, impíamente Phaënnis en Paus.10.15.3, IAphrodisias 1.7.4 (II/III d.C., copia de un original del I a.C.), App.Pun.53, Orac.Sib.1.169.

Greek Monotonic

ἀθέμιστος: ή ἀ-θέμιτος, -ον (ο πρώτος τύπος επικρατεί στην ποίηση, ο δεύτερος στον πεζό λόγο)· άνομος, ο χωρίς νόμο ή διακυβέρνηση, λέγεται για τους Κύκλωπες, σε Ομήρ. Οδ.· ἀθεμιστότεροι, σε Ξεν.
II. λέγεται επίσης για πράγματα, άνομα, παράνομα· ἀθέμιτα ἔργα, ἀθέμιτα ἔρδειν, σε Ηρόδ.· ἀθέμιτα ποιεῖν, εὔχεσθαι, σε Ξεν.