ἀντιπαίω
μή, φίλα ψυχά, βίον ἀθάνατον σπεῦδε, τὰν δ' ἔμπρακτον ἄντλει μαχανάν → Oh! my soul do not aspire to eternal life, but exhaust the limits of the possible. | Do not yearn, O my soul, for immortal life! Use to the utmost the skill that is yours. | Do not, my soul, strive for the life of the immortals, but exhaust the practical means at your disposal.
English (LSJ)
A strike against, resist, τὸ ἀντιπαῖον Hp.VM22, cf. Arist. Pr.902b13: metaph., πρός τι Plb.18.46.15; τινί Iamb in Nic.p.22 P.: —Pass., ib.p.24 P.
German (Pape)
[Seite 256] (s. παίῶ), gegen-, wiederschlagen, Arist. Probl. 11, 29; widerstehen, πρός τι Pol. 18, 29.
Greek (Liddell-Scott)
ἀντιπαίω: παίω ἐναντίον, ἀνθίσταμαι, τὸ ἀντιπαῖον Ἱππ. π. Ἀρχ. Ἰητρ. 18, πρβλ. Ἀριστ. Προβλ. 11. 29, 1· πρός τι Πολύβ. 18. 29, 15.
Spanish (DGE)
1 oponer resistencia al choque τὸ ἀντιπαῖον Hp.VM 22, del aire que sale del cuerpo respecto al que penetra en él, Arist.Pr.902b13
•fig. ser un obstáculo μηδὲν ... ἀντιπαῖσαι πρὸς τὴν ἐπιβολήν Plb.18.46.15
•ser lo contrario a c. dat. ὅτι τοῖς τῶν ἐν αὐτῷ μερῶν ὀνόμασιν αἱ αὐτῶν δυνάμεις ἀντιπαίουσιν Iambl.in Nic.p.22, cf. en v. pas. p.24.
2 en v. pas. ser a su vez golpeado A.D.Synt.298.25, 299.1.
Greek Monolingual
ἀντιπαίω (Α)
1. ανταποδίδω το χτύπημα
2. αντιστέκομαι.
Russian (Dvoretsky)
ἀντιπαίω: 1) отражать, отбрасывать (sc. τὸν ψόφον Arst.);
2) быть препятствием, противодействовать (πρὸς τὴν ἐπιβολήν Polyb.).
