κακοτυχέω

English (LSJ)

   A to be unfortunate, Th.2.60, D.C.Fr.36.15.    II Astrol., occupy the region named κακὴ τύχη, Vett.Val.66.7.

German (Pape)

[Seite 1304] unglücklich sein, Ggstz εὐτυχέω, Thuc. 2, 60.

Greek (Liddell-Scott)

κακοτῠχέω: εἶμαι κακοτυχής, ἀντίθετον τῷ εὐτυχέω, Θουκ. 2. 60.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
être malheureux.
Étymologie: κακοτυχής.

Greek Monotonic

κᾰκοτῠχέω: μέλ. -ήσω, είμαι κακότυχος, δυστυχώ, σε Θουκ.

Russian (Dvoretsky)

κᾰκοτῠχέω: быть несчастным Thuc.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κακοτυχέω [κακοτυχής] tegenslag hebben.