ἀφιλόκαλος

English (LSJ)

ον,

   A without love for beauty or honour, Plu.2.672e, Gal.5.39.

German (Pape)

[Seite 412] das Schöne, Gute nicht liebend, Plut. Symp. 5 prooem.

Greek (Liddell-Scott)

ἀφῐλόκᾰλος: -ον, ὁ μὴ φιλόκαλος, Πλούτ. 2. 672Ε. - ὡσαύτως παρ’ Εὐστ. 669. 41, ἀφιλοκάλητος, ον.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
indifférent au beau ou au bien.
Étymologie: ἀ, φιλόκαλος.

Spanish (DGE)

-ον
que no ama la belleza, vulgar op. φιλόκαλος Gal.5.39
•subst. τὸ ἀφιλόκαλον τοῦ δόγματος Plu.2.672e.

Greek Monolingual

ο (AM ἀφιλόκαλος, -ον)
ο μη φιλόκαλος, αυτός που δεν αγαπά το ωραίο.

Russian (Dvoretsky)

ἀφιλόκᾰλος: не любящий прекрасного Plut.