αἱρετιστής
Χρηστὸς πονηροῖς οὐ τιτρώσκεται λόγοις → Non vulneratur vir bonus verbo improbo → Ein böses Wort verwundet keinen guten Mann
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A one who chooses, τινός Plb.22.6.11. 2 partisan, τῶν τρόπων τινός Philem.131, cf. Plb.1.79.9, etc.; founder of a philosophical school, D.L.9.6; τῶν λόγων Vit.Philonid.p.12 C. 3 sectarian, J.BJ2.8.2, Iamb.Protr.21.κά. 4 Astrol., belonging to the 'condition', Jul.Laod.in Cat.Cod.Astr.5(1).183.
Greek (Liddell-Scott)
αἱρετιστής: -οῦ, ὀπαδός, μιμητής, τῶν τρόπων τινός, Φιλήμ. Ἄδηλ. 43· ὡσαύτως παρὰ Πολυβ. 1. 79. 9, κτλ.: ὁ ἀνήκων εἴς τινα αἵρεσιν, ἰδίως ἐν τῇ φιλοσοφίᾳ, Διογ. Λ. 9. 6.
Spanish (DGE)
-οῦ, ὁ
1 partidario c. gen. τῶν αὑτοῦ τρόπων Philem.119
•en política, Plb.1.79.9, 2.55.8, αἱ. πρὸς τὸν δῆμον γενόμενος Hesperia 4.1935.172 n.37 l.2 (Atenas II a.C.)
•en fil., I.BI 2.119, Vit.Philonid.p.86
•fundador de escuela filosófica D.L.9.6
•en relig. sectario Iambl.Protr.21, Hippol.Haer.9.18.2.
2 astrol. [[que pertenece a una αἵρεσις o secta de astros]] Iul.Laod.Cat.Cod.Astr.5(1).183.
Russian (Dvoretsky)
αἱρετιστής: οῦ ὁ
1) сторонник, приверженец Diod., Diog. L.: οἱ τῆς προαιρέσεως γεγονότες αἱρετισταί Polyb. примкнувшие к данной программе;
2) филос. основатель школы, основоположник (учения) Diog. L.
