ἀυάτα
Δυσαμένη δὲ κάρηνα βαθυκνήμιδος ἐρίπνης / Δελφικὸν ἄντρον ἔναιε φόβῳ λυσσώδεος Ἰνοῦς (Nonnus, Dionysiaca 9.273f.) → Having descended from the top of a deep-greaved cliff, she dwelt in a cave in Delphi, because of her fear of raving/raging Ino.
English (LSJ)
i.e. ἀϝάτα, Aeol. for ἄτη (q.v.).
English (Slater)
ᾰυᾰτα (Aeol., = ἄτα, q. v.: ἀυάτ-, codd., Snell: αὐάτ-, Mosch., Beck: i. e. ἀϝάτ-. v. Hamm, Gramm. zu Sappho & Alk. § 47.)
1 delusion, infatuation (cf. Forssman, p. 15̆{3}, “Nur die Form ἀυάτα hat bei Pindar die alte Bedeutung “Verblendung””: but v. Barrett at Eur., Hipp., 241) ἀλλά νιν (= Ἰξίονα) ὕβρις εἰς ἀυάταν ὑπεράφανον ὦρσεν (P. 2.28) ἔσχε τοι ταύταν μεγάλαν ἀυάταν καλλιπέπλου λῆμα Κορωνίδος (P. 3.24)
Spanish (DGE)
v. ἄτη.
Greek Monolingual
αὐάτα, η (αιολ. τ.) (Α)
η άτη.
Greek Monotonic
ἀυάτα: δηλ. ἀϜάτα, Αιολ. αντί ἄτη, σε Πίνδ.
