ἐϋκτήμων
From LSJ
Theocritus, Idylls, 30.3
English (LSJ)
ον, gen. ονος, (κτῆμα) A wealthy, Pi.N.7.92; εὐκτ- Paul. Al.M.2.
Greek (Liddell-Scott)
ἐϋκτήμων: -ον, (κτῆμα) ἔχων πολλὰ καὶ καλὰ κτήματα, εὐκτήμων, πλούσιος, Πινδ. Ν. 7. 135, Πολυδ. Γ΄, 109.
Greek Monolingual
ἐϋκτήμων, -ον (Α)
αυτός που έχει πολλά και καλά κτήματα, ο μεγαλοκτηματίας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ (εϋ) + -κτήμων (< κτήμα < κτώμαι), πρβλ. α-κτήμων, φιλο-κτήμων].
Greek Monotonic
ἐϋκτήμων: -ον (κτῆμα), πλούσιος, σε Πίνδ.
Russian (Dvoretsky)
ἐϋκτήμων: 2, gen. ονος богатый (ἀγυιά Pind.).
