φιλήνωρ

English (LSJ)

A v. φιλάνωρ.

German (Pape)

[Seite 1277] ορος, dor. φιλάνωρ, = φίλανδρος; Aesch. u. Pind., s. oben; Col. 204; Mus. 267.

Greek (Liddell-Scott)

φῐλήνωρ: ἴδε ἐν λέξ. φιλάνωρ.

French (Bailly abrégé)

ορος (ὁ, ἡ)
qui aime son mari ; conjugal.
Étymologie: φίλος, ἀνήρ.

Greek Monolingual

-ορος, ὁ, ἡ Α
(επικ. τ.) βλ. φιλάνωρ.

Russian (Dvoretsky)

φιλήνωρ: дор. φιλάνωρ, ορος (ᾱ) adj.
1) любящий людей (βιοτά Pind.);
2) любящий мужа: πόθος φ. Aesch. тоска по милому мужу: στίβοι φιλάνορες Aesch. память по милом некогда муже.