παράδρομος
ἀλλ’ οὔτε πολλὰ τραύματ’ ἐν στέρνοις λαβὼν θνῄσκει τις, εἰ μὴ τέρμα συντρέχοι βίου, οὔτ’ ἐν στέγῃ τις ἥμενος παρ’ ἑστίᾳ φεύγει τι μᾶλλον τὸν πεπρωμένον μόρον → But a man will not die, even though he has been wounded repeatedly in the chest, should the appointed end of his life not have caught up with him; nor can one who sits beside his hearth at home escape his destined death any the more
English (LSJ)
ον, A that may be run through, τὰ π. spaces for getting through, gaps, X.Cyn.6.9. II running alongside, θίς Stad.67.
German (Pape)
[Seite 478] nebenher, daneben, vorbeilaufend, Sp.; τὰ παράδρομα, Zwischenraum zum Vorbeigehen, Xen. Cyn. 6, 10; vgl. Poll. 5, 35.
Greek (Liddell-Scott)
παράδρομος: -ον, ὃν δύναταί τις νὰ διαδράμῃ, τὰ παράδρομα, διαστήματα, δι’ ὧν δύναταί τις νὰ διέλθῃ, ἀνοίγματα, ἱστάτω δὲ τὰ δίκτυα ἐν πᾶσι τόποις διαστήματα λιπὼν πρὸς τὰς διαδρομάς· ἃ καλεῖται παράδρομα Ξεν. Κυν. 6, 9. ΙΙ. ὁ κατὰ μῆκος τρέχων, Κλήμ. Ἀλ. 270. Μικρ. Γεωγρ. 2. 448 Gail.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui court auprès, qui va à côté;
2 à côté de qui ou de quoi l’on court : τὰ παράδρομα XÉN intervalle par où le gibier pourrait s'échapper entre des filets tendus.
Étymologie: παρά, δραμεῖν.
Greek Monolingual
-ο / παράδρομος, -ον, ΝΑ
νεοελλ.
το αρσ. ως ουσ. ο παράδρομος
δρόμος που βρίσκεται παράλληλα σε κεντρική λεωφόρο
αρχ.
1. αυτός διά μέσου του οποίου μπορεί να περάσει κάποιος
2. αυτός που απλώνεται πλάι σε κάτι, αυτός που εκτείνεται κατά μήκος
3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ παράδρομα
διάμεσα διαστήματα.
επίρρ...
παράδρομα
έξω από τον σωστό δρόμο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + δρόμος.
Greek Monotonic
παράδρομος: -ον, αυτός που μπορεί κάποιος να τον διαβεί, παράδρομα, διαστήματα, ανοίγματα, χάσματα, σε Ξεν.
Middle Liddell
παράδρομος, ον,
that may be run through, παράδρομα gaps, Xen.
