δοτικός

English (LSJ)

ή, όν,
A inclined to give, giving freely, Arist.EN1121b16. Adv. δοτικῶς = generously Hsch. s.v. δοσείειν.
II ἡ δοτική (sc. πτῶσις), the dative case, Stoic.2.59, Str.14.1.41, D.T.636.4, A.D.Synt.28.23, etc.

Spanish (DGE)

-ή, -όν
I 1liberal, generoso δ. καὶ ἐλεύθερος Arist.Phgn.809^b34, cf. EN 1121^b16.
2 que produce, causante c. gen. ἀτεκνίας δοτικὸν τὸ σχῆμα Vett.Val.116.31, cf. 278.31.
3 gram. ἡ δοτική (sc. πτῶσις) el dativo Chrysipp.Stoic.2.59, Str.14.1.41, D.H.Amm.2.11.2, 12.2, D.T.636.4, A.D.Synt.28.23, Plu.2.1006d, Ath.119e.
II 1adv. δοτικῶς = liberalmente, con generosidad Hsch.s.u. δοσείειν.
2 gram. en dativo Hsch.ν 454, Sch.Th.1.90.1.

German (Pape)

[Seite 660] zum Geben geneigt, gern gebend; Arist. Eth. 4, 3. – Bei den Gramm. ἡ δοτική, sc. πτῶσις, der Dativ. – Adv., = im Dativ, Gramm.; – δοτικῶς ἔχειν, Erkl. von δωσείω, Hesych.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui aime à donner, libéral ; t. de gramm. ἡ δοτική (πτῶσις) le datif.
Étymologie: δίδωμι.

Greek (Liddell-Scott)

δοτικός: -ή, -όν, ἔχων τάσιν ἢ διάθεσιν πρὸς δόσιν, παρέχων δωρεάν, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 1, 37. ΙΙ. ἡ δοτικὴ (ἐνν. πτῶσις), Στράβων 648, κτλ. ― Ἐπίρρ. -κῶς, «δοτικῶς ἔχω = δωσείω» Ἡσύχ.

Greek Monolingual

-ή, -όν
βλ. δοτική.

Russian (Dvoretsky)

δοτικός: щедро (раз)дающий (δ. καὶ ἐλεύθερος Arst.).