πατρολύμας

Greek (Liddell-Scott)

πατρολύμας: ὁ, = πατρολέτωρ, ὁ λυμαινόμενος τὸν πατέρα, Καισάρ. 1032.

Greek Monolingual

ὁ, Α
πατρολέτωρ, πατροκτόνος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πατήρ, πατρός + -λύμας (< λύμη «κακοποίηση, βλάβη, φθορά»), πρβλ. μουσοπαλαιολύμας].