ξυστρωτός
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
ξυστρωτόν, fluted, of pillars, Aq., Thd.3 Ki.6.18, PLond.3.755B3 (iv A. D.); chamfered, πυραμίς Hero *Stereom.2.66.1.
German (Pape)
[Seite 283] aufgekratzt; bes. auch von Säulen, = kannelirt.
Greek (Liddell-Scott)
ξυστρωτός: -όν, (ὡς ἐκ ῥήματος ξυστρόω), ἐξεσμένος· ἰδίως ἐπὶ κιόνων, ῥαβδωτός, Λατ. striatus, Ἀκύλας ἐν Παλ. Διαθ. (Δ΄ Βασιλ. Ϛ΄, 18)· ἴδε ξύστρα ΙΙΙ.
Greek Monolingual
ξυστρωτός, -όν (Α) ξυστρώ
μτγν.
1. (για κίονα) αυτός που φέρει ραβδώσεις, ραβδωτός («κέδρου πρὸς τὸν οἶκον ἔνδον διατετορευμένα ξυστρωτὰ καὶ περίγλυφα», ΠΔ)
2. (για πυραμίδα) αυτός που έχει κατασκευαστεί με λοξή τομή
3. (κατά τον Ησύχ.) «τὸ δακτυλωτὸν ἔκπωμα, ἔνιοι δὲ τὸ κέρας, ἄμεινον δὲ τὸ ξυστρωτὸν λεγόμενον».
