κληματίδα

ἔστι γὰρ τὸ ἔλαττον κακὸν μᾶλλον αἱρετὸν τοῦ μείζονος → the lesser of two evils is more desirable than the greater

Greek Monolingual

η (AM κληματίς, -ίδος)
1. μικρός κλάδος κλήματος αμπέλου, κληματόβεργα, κληματσίδα
2. κάθε φυτό κληματώδες και αναρριχητικό, όπως η άμπελος, ο κισσός, το αγιόκλημα κ.λπ.
νεοελλ.
βοτ. γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών της οικογένειας ρανουγκουλίδες
μσν.-αρχ.
στον πληθ. αἱ κληματίδες
ξύλα για κάψιμο, φρύγανα («ἐπὶ τάς λοιπάς ἐμπρῆσαι βουλόμενοι ὁλκάδα παλαιὰν κληματίδων και δᾳδὸς γεμίσαντες... πῦρ ἐμβαλόντες», Θουκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κλῆμα, -ατος + κατάλ. -ίς / -ίδος (πρβλ. αιματίς, υδατίς)].