antecursor
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
Latin > English
antecursor antecursoris N M :: scout, forerunner; vanguard (pl.), leading troops; predecessor in office
Latin > English (Lewis & Short)
antĕcursor: ōris, m. antecurro,
I he that runs before; hence,
I In milit. lang.: antecursores, the forerunners of the army, the advanced guard, precursors, pioneers, Caes. B. G. 5, 47; id. B. C. 1, 16; 3, 36; so Vulg. Sap. 12, 8.—
II In Tert. John the Baptist is so named, as the forerunner of Christ, Tert. adv. Marc. 4, 33.
Latin > French (Gaffiot 2016)
antĕcursŏr,¹⁴ ōris, m. (ante, curro),
1 qui court en avant ; au pl., éclaireurs d’avant- garde : Cæs. G. 5, 47, 1 ; C. 1, 16, 3, etc.
2 précurseur, avant-coureur : Tert. Res. 22, etc.
Latin > German (Georges)
antecursor, ōris, m. (antecurro), der Vorläufer, I) als milit. t.t., antecursores, eine Art Furierschützen, auch antecessores, praecursores (und unter den Kaisern proculcatores u. exculcatores) gen., eine kleine Truppenabteilung, die vorausgeschickt wurde, um für das nachfolgende Heer einen Lagerplatz auszusuchen u. abzustecken, die Wege zu bahnen, auch den Marsch des Feindes zu erspähen, mit dessen Vorhut od. Nachtrab sie auch häufig in Kampf geriet, s. Caes. b.G. 5, 47, 1; b.c. 1, 16, 3 u.ö. – II) übtr.: a) übh.: antecursores frugum, v. den Blüten, Tert. de resurr. carn. 22. – b) insbes., der Vorläufer Jesu, v. Johannes dem Täufer, Tert. adv. Marc. 4, 33 extr.