τεῦχος

English (LSJ)

εος, τό, (τεύχω) prop.

   A tool, implement:—but mostly in pl. τεύχεα,    I implements of war, armour, arms, freq. in Ep.; more precisely, ἀρήϊα τεύχεα, πολεμήϊα τ., Il.14.381, 7.193; χρύσεια, χαλκήρεα, 10.439, 15.544; ποικίλα, αἰόλα παμφανόωντα, μαρμαίροντα, 3.327, 5.295, 18.617; always of a warrior's whole armour, harness, ἀρήϊα τεύχεα δύω 6.340, cf. 7.193, al.; ἐς τεύχε' ἔδυνον Od.24.498; κατὰ τεύχε' ἔδυν Il.4.222, cf. 6.504, al.; Πάτροκλον περὶ τεύχεα ἕσσε 18.451; ἀπέδυσε, ἐξεδύοντο, 4.532, 3.114, cf. 13.182, al.; also χαλκήρεα τεύχε' ἀπ' ὤμων συλήσειν 15.544; Ἕκτορι δ' ἥρμοσε τεύχε' ἐπὶ χροΐ 17.210: Trag. τεύχη A.Myrm. in PSI11.1211.17, S.Aj.572,577, E.Andr.617, etc.; uncontr. τεύχεα S.Ph.398 (lyr.).    2 pl. also, the gear of a ship, oars and the like, ἐγκοσμεῖτε τὰ τ. νηΐ μελαίνῃ Od.15.218; τ. δέ σφ' ἀπένεικαν 16.326.    II in Trag. (rarely in Prose, v. infr.) a vessel of any kind, e.g. bathing-tub, A.Ag.1128 (lyr., Blomf. κύτει, metri gr.); cinerary urn, τεύχη καὶ σποδός ib.435 (lyr.), cf. S.El.1114,1120, Riv.Fil.57.379 (Crete); balloting-urn, A. Ag.815, Eu.742; vase for libations, Id.Ch.99, E.IT168 (lyr.); vase or ewer for water, Id.Hec.609, Andr.167, Diocl.Fr.129; cup, E.Ion 1184; amphora, A.Fr.108; scent-pot, ib.180.5 (pl.); matula, S.Fr. 565; pot or jar, X.An.5.4.28; ξύλινα τ. chests, ib.7.5.14; ἀλφίτων τ. a meal-barrel, Id.HG1.7.11; bee-hive, Arist.HA625a26; capsule of a poppy, Nic.Fr.74.52.    III Medic., of the vessels of the body, Hp.Loc.Hom.1,24; also, the human frame, body, as holding the intestines, Id.Epid.6.2.1, Arist.Phgn.810b19; τεῦχος νεοσσῶν λευκόν an egg, E.Hel.258.    IV case for holding papyrus rolls, ά τεύχους, ά τόμου, κολλήματος ρδ' PRyl.220.78 (ii A.D.); roll of writing-material, πεποίηται διπλῆν τὴν . . ἀναγραφὴν ἐν βυβλίνοις καὶ δερματίνοις τεύχεσιν Inscr.Prien.114.30, cf. 11 (i B.C); κελεύσας εἰς τάξιν ἀποδοῦναι τὰ τ. Aristeas 179; καθὼς ἀνεγνώσθη τὰ τ. Id.310, cf. Sm.Is.8.1 (where LXX has τόμος) ; βίβλων . . ἐν τεύχεϊ τῷδε πεντάς AP9.239 (Crin.); τ. βιβλειδίων BGU970.4 (ii A.D.); τ. συγκολλησίμων βιβλειδίων POxy.2131.4 (iii A.D.); τ. = volumen, Gloss.: hence πεντάτευχος, ὀκτάτευχος.    V masonry, fabric, ἀνεκτίσθη τὸ τ. τοῦτο Sammelb.7439.7 (vi A.D.).

German (Pape)

[Seite 1101] εος, τό, eigtl. wie ὅπλον und ἔντεα übh. Zeug, Geräth, Geschirr; bes. – a) Kriegszeug, Rüstung, Waffen; Hom. u. Hes., immer im plur.; Ἀρήϊα τεύχεα δύω, Il. 6, 193; χαλκήρεα τεύχε' ἀπ ' ὤμων συλήσειν, 15, 544, u. öfter; Ἕκτορι δ' ἥρμοσε τεύχε' ἐπὶ χροΐ, 17, 210; oft ἀράβησε δὲ τεύχε' ἐπ' αὐτῷ u. in ähnlichen Vrbdgn, immer von der ganzen Bewaffnung des Kriegers. So auch noch Soph. Phil. 376. 397 Ai. 569. 574; Eur. oft, und einzeln bei sp. D. – b) Schiffszeug, Schiffsgeräth, Segel, Ruder u. Tauwerk; ἐγκοσμεῖτε τὰ τεύχε', ἑταῖροι, νηῒ μελαίνῃ, Od. 15, 218, vgl. 16, 326. – c) später übh. Hausrath, Geschirr, τὸ ἀγγεῖον, ἀττικῶς, Moeris; z. B. Wanne zum Baden, ἔνυδρον, Aesch. Ag. 1099; Urne, 424 (vgl. Plut. Marcell. 301; ἐκβάλλεθ' ὡς τάχιστα τευχέων πάλους, Eum. 712; Soph. κέκευθεν αὐτὸν τεῦχος, El. 1109; einzeln in Prosa: Xen. An. 5, 4, 28. 7, 5, 24 Hell. 1, 17, 11; Arist. H. A. 9, 40; Pol. 10, 44, 11. – d) vom alexandrinischen Zeitalter an auch ein Buch, Crinag. 14 (IX, 239).