σής
Έγ', ὦ ταλαίπωρ', αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει. Τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ' ἢ τέρψαντά τι, ἢ δυσχεράναντ', ἢ κατοικτίσαντά πως, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά –> Wretched brother, tell him what you need. A multitude of words can be pleasurable, burdensome, or they can arouse pity somehow — they give a kind of voice to the voiceless.
English (LSJ)
ὁ, gen. σεός (as if fr. σεύς, which is given as nom. by Choerob. in Theod.1p.406H.); pl., nom. σέες Moer.p.339 P.; gen.
A σέων Hermipp. 94, Ar.Lys.730, Ph.2.461 (not σεῶν, v. Choerob. l. c.); acc. σέας Luc.Ind.1:—the forms σητός, σῆτες, σητῶν, etc., were later, as in Men.540.5, Arist.HA557b3, Thphr.HP9.11.11, Ph.2.361 (and v.l. in 2.461), cf. Moer. l.c., etc.:—moth, [χρυσὸν] οὐ σ. οὐδὲ κὶς δάπτει Pi.Fr.222, cf. Ar. l. c., Str.13.1.54, Ev.Matt.6.19, Ev.Luc.12.33; attacking books, Luc. l. c. 2 metaph., σῆτες ἀκανθοβάται or -λόγοι, of the Grammarians, bookworms, AP11.322 (Antiphan.), 347 (Phil.).
German (Pape)
[Seite 876] ὁ, gen. σεός, plur. σέες, σέων, Ar. Lys. 731, σέας, Luc. adv. ind. 1, Thom. Mag. 790; erst Sp. auch gen. σητός; die Motte, Kleidermotte, welche wollene Zeuge zerfrißt, auch die Büchermotte, σὴς κεῖνον οὐ δάπτει, Pind. frg. 243. In der Anth. heißen die Gramm. spöttisch σῆτες ἀπ' Ἀριστάρχου, σῆτες ἀκανθῶν, gleichsam Bücherwürmer, Antiphan. 5 (XI, 322), Philp. 44 (XI, 347). Vielleicht mit σήθω zusammenhangend.
