ἀράσσω

English (LSJ)

Att. ἀράττω [ᾰρ], Ion. and poet. impf.

   A ἀράσσεσκον Pi.P.4.226: fut. ἀράξω (συν-) Hom., Dor. ἀραξῶ Theoc.2.160: aor. ἤραξα (ἀπ-) Hom., Ep. ἄραξα Hes.Sc.461:—Pass., aor. ἠράχθην, Ep. ἀράχθην (συν-) Hom.: fut. Med. in pass. sense, κατ-αράξεσθαι Plu.Caes.44:— smite, dash in pieces, (Hom. only in compds. ἀπαράσσω, συναράσσω); of any violent impact, with collat. notion of rattling, clanging, as of horses, ὁπλαῖς ἀ. χθόνα Pi. l.c.; ἄρασσε (sc. πύλας) knock at the door, E.Hec.1044; τὴν θύραν Ar.Ec.978, cf. Theoc.2.6 (Pass., of the door, open with a crash, Luc.DMeretr.15.2); pound in a mortar, ὅλμῳ ἀ. Nic. Th.508; ἀράσσειν στέρνα, κρᾶτα, beat the breasts, the head, in mourning, A.Pers.1054 (lyr.), E.Tr.279 (lyr.); ἄρασσε μᾶλλον strike harder, A.Pr.58; ὄψεις ἀράξας S.Ant.52; ἤρασσε βλέφαρα Id.OT1276:—in Pass., ὀμμάτων ἀραχθέντων Id.Ant.975 (lyr.); also ἀ. πέτροις τινά strike with a shower of stones, E.IT327:—Pass., πέτροισιν ἠράσσοντο A. Pers.460:—a). κιθάρην strike the lyre, Orph.A.382; ὕμνον, μέλος, etc., Nonn.D.1.15,440, etc.    2 c. dat. modi, ἀράσσειν τινὰ ὀνείδεσι, κακοῖς, assail with reproaches or threats, S.Aj.725, Ph.374, cf. ἐξαράσσω.    II Pass., to be dashed against, πρὸς τὰς πέτρας Hdt.6.44; πρὸς τὴν γῆν Luc.Anach.11; of things, dash one against the other, A.R.2.553, Ael.NA16.39.—The simple Verb is poetic, used once by Hdt. and in late Prose, v. supr. (Akin to ῥάσσω, Ion. ῥήσσω (q.v.), cf. προσαρασσόμενον· προσρησσόμενον, Hsch.).

German (Pape)

[Seite 344] von jeder heftigen Bewegung eines Körpers gegen den andern, wodurch ein Ton od. Geräusch hervorgebracht wird; Hom. nur in composs., z. B. Od. 9, 498 σύν κεν ἄραξε, 5, 426 σὺν δ' ὀστέ' ἀράχθη; Iliad. 16, 324 ἀπὸ δ' ὀστέον ἄραξεν; – ἀράσσεσκον ὁπλαῖς χθόνα, die Stiere stampften die Erde, Pind. P. 4, 226; schlagen, Aesch. Prom. 58; στέρνα Pers. 1011; ὄψεις Soph. Ant. 52; ἀραχθὲν ἕλκος 961, zw.; χειρὶ κρᾶτα Eur. Tr. 1235; πέτραις, mit Steinen werfen, I. T. 327, λίθοις Dion. Hal. 1, 79; πρὸς τὸ ἤδαφος. zu Boden schmettern; πρὸς τὰς πέτρας ἀράσσεσθαι Her. 6, 44; θύρας, an die Thür pochen, Anacr. 31, 8; πύλας Eur. I. T. 1308; πύλαν ἀραξεῖ Theocr. 2, 160; ἄῤῥαξε 2. 6; λύραν, die Lyra schlagen, spielen; μέλος, ein Lied spielen, Sp.; ὕμνον Nonn. D. 1, 15; ἦχον 10, 223; ἀρ. κακοῖς, ὀνείδεσι, mit Schmähungen werfen, Soph. Ai. 712 Phil. 374. – Pass., mit Geräusch an einander stoßen, ἡ αὔλειος ἠράσσετο. das Hofthor wurde aufgerissen, Luc. D. Mer. 15.