ἐπεύχομαι

English (LSJ)

   A pray or make a vow to a deity, c. dat., θεοῖς, Διΐ, Od.11.46, Il.6.475, etc.; but in S.OC1024, ἐ. θεοῖς give thanks to them: c. dat. et inf., pray to one that .., ἐπεύχετο πᾶσι θεοῖσι νοστῆσαι Ὀδυσῆα Od.14.423, 20.238, cf. S.Ph.1470, Ar.Pax1320 (anap.), etc.: without a dat., κατθανεῖν ἐπηυχόμην S.Tr.16; ἐ. εὐορκοῦντι εἶναι ἀγαθά Lexap.And.1.98, cf. Aeschin.3.111: c. acc. rei, pray for, θανάτου μοῖραν A.Ag. 1462 (lyr.): c. acc. cogn., ἐ. λιτάς S.OC484; τοιαῦτα θεοῖς A.Th. 280: later, c. acc. pers., ἐ. θεούς Aristaenet.2.2.    II vow, c. fut. inf., ἐ. θήσειν τροπαῖα A.Th.276.    III imprecate upon, μόρον . . Πελοπίδαις Id.Ag.1600, cf. 501, Ch.112; ἀρὰς τοῖς ἀπειθοῦσιν Pl.Criti. 119e: c. inf. ἐπεύχομαι [αὐτῷ] παθεῖν S.OT249: abs., utter imprecations, μὴ 'πεύξῃ πέρα Id.Ph.1286, cf. Tr.809: rarely in good sense, ἐ. εὐτυχίαν τινί Plu.Galb.18; ἐ. τινὶ εὐτυχεῖν A.Th.481.    IV exult over, δοιοῖσιν ἐπεύξεαι Ἱππασίδῃσι Il.11.431: abs., 5.119.    2 c. inf., boast that .., c. aor. inf., μιγῆναι h.Ven.287; fut., A.Ag.1262; pres., Id.Eu.58, etc.; Ἄργος πατρίδ' ἐμὴν ἐ. (sc. εἶναι) E.IT508: c. part., ἐ. ἐκφυγόν boast that it has escaped, Pl.Sph.235c, cf. E.Rh.693 (reading θρασύς).

German (Pape)

[Seite 918] 1) beten zu einer Gottheit, ihr Gelübde machen, θεοῖς, νοστῆσαι Ὀδυσῆα, zu den Göttern flehen, daß Odysseus zurückkehre, Od. 14, 423, wie Διΐ, Ἀρτέμιδι; so ματρί Pind. P. 3, 77; τοιαῦτ' ἐπεύχου μὴ φιλοστόνως θεοῖς Aesch. Spt. 261; Ἡλίῳ – ἐχθροὺς τίνειν Ag. 1296; Νύμφαις ἐπευξάμενοι νόστου σωτῆρας ἱκέσθαι Soph. Phil. 1456; τοῖσι θεοῖσιν διδόναι πλοῦτον τοῖς Ἕλλησιν Ar. Par 1285; τῷ θεῷ τὸ κεχαρισμένον αὐτῷ θῦμα ἑλεῖν Plat. Critia. 119 d; Folgde, wie πᾶσι θεοῖς, εὐτυχίαν μοι δοῦναι Dem. 18, 141; oft absolut, wie τάσδ' ἐπεύχεσθαι λιτάς Soph. O. C. 485; dazu, dabei flehen, Eur. Hec. 542. Erst Sp. auch mit dem acc. der Person, anflehen, θεούς Aristaen. 2, 2; Xen. Cyn. 1, 12. – Geloben, ἐπεύχομαι θήσειν τρόπαια Aesch. Spt. 258; – anwünschen, bes. etwas Böses, μόρον ἄφερτον Πελοπίδαις Aesch. Ag. 1582; ὅρκος μεγάλας ἀρὰς ἐπευχόμενος τοῖς ἀπειθοῦσι Plat. Critia. 119 e, vgl. Legg. XI, 931 b; καὶ ἐπεύχεται αὐτοῖς μήτε γῆν καρποὺς φέρειν Aesch. 3, 111, bei Sp. auch Gutes, wie εὐτυχίαν τινί Plut. Galb. 18. – 2) sich damit rühmen, prahlen, Il. 5, 119 u. öfter, δοιοῖσιν, Ἱππασίδῃσιν 11. 431; c. inf. Aesch. Ag. 1235; c. partic., Eum. 58; Ἄργος πατρίδ' ἐμήν. I. T. 508, μέγα θράσος Rhes. 693; ἣν οὔποτε ἐπεύξεταί τις ῥαστώνῃ παραλαβεῖν Plat. Epin. 991 c.