ἀπφάριον
From LSJ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
[φᾰ], Dim. of ἀπφά, Xenarch.4.15, CIG3277 (Smyrna).
German (Pape)
[Seite 341] τό, dim. zum vorigen; vgl. Xenarch. bei Ath. XIII, 569 c.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπφάριον: [φᾰ], ὑποκορ. τοῦ ἀπφά, «τοὺς μὲν γέροντας ὄντας ἐπικαλούμεναι πατρίδια, τοὺς δὲ ἀπφάρια τοὺς νεωτέρους» Ξέναρχ. ἐν «Πεντάθλῳ» 1. 15.