ἀντιπάθεια

English (LSJ)

[ᾰθ], ἡ,

   A suffering instead, λυπεῖ τὸν στερόμενον τῶν ἀγαθῶν ἡ ἀ. κακῶν Pl.Ax.370a.    II opposition, contrast, τῆς γῆς πρὸς τὴν αἰθέρα Plu.2.952d.    III counteraction, antipathy, S.E.P.1.43, Archig. ap. Philum.Ven.14.4, Sor.2.42.    IV in Metric, of opposed rhythms, ἡ κατ' ἀντιπάθειαν μεῖξις Heph.14, cf. Aristid.Quint. 1.28.    V contrary affection, Str.3.5.7; περὶ συμπαθειῶν καὶ ἀντιπαθειῶν, title of work by Bolus, Suid. s.v. Βῶλος, etc.

German (Pape)

[Seite 256] ἡ, entgegengesetzte Neigung oder Eigenschaft; Abneigung, Plut. u. a. Sp.; κακῶν, das Gefühl des Unglücks, welches an die Stelle des entgegengesetzten Gefühls tritt, Plat. Axioch. 370 a.

Greek (Liddell-Scott)

ἀντιπάθεια: ἡ, τὸ πάσχειν ἐξ ἄλλου, λυπεῖ ... τὸν στερόμενον τῶν ἀγαθῶν ἡ ἀντιπάθεια τῶν κακῶν Πλάτ. Ἀξ. 370Α, πρβλ. Αἰσχίν. Σωκρατικ. Διάλ. 3. 16. ΙΙ. διάθεσις ἐναντία πρὸς τινα, ὡς καὶ παρ’ ἡμῖν, Πλούτ. 2. 952D, κ. ἀλλ.: ― ἐν τῇ μετρικῇ, ἀντισπαστικὴ ἢ χοριαμβικὴ κίνησις συνισταμένη ἐξ ἰάμβου καὶ τροχαίου υ-΄-΄υ. Ἴδε ἐν λέξει ἀντίσπαστος ΙΙ.