γοάω

English (LSJ)

   A γοάει Mosch.3.88, -άουσι A.R.3.995, γοόωσι Q.S.2.648: Dor. 3pl. -άοντι Mosch.3.24; opt. γοάοιμεν Il.24.664; γοάοιεν Od. 24 190; Ep. inf. γοήμεναι Il.14.502; part. γοόων, -όωσα 6.373, etc.: Ep. impf. γόων Od.10.567 (γόον Il.6.500 may be aor.), Ion. γοάασκεν Od.8.92: Ep. fut. γοήσομαι Il.21.124, later γοήσω AP7.638 (Crin.), Nonn.D.2.137: aor. 1 ἐγόησα IG12(7).445 (Amorgos), AP7.599 (Jul.), 611 (Eutolm.):—Med., Trag. (v. infr.) and once in Prose, X.Cyr.4.6.9:—Pass., v. infr.:—groan, weep, Od.8.92, etc.: c. acc., bewail, Il.16.857, etc.; ὑπέρ τινος Mosch.4.83:—Med. (never in Hom. exc. in fut.), γοᾶσθε A.Pers.1072, cf. Ch.632; ὀδύρματα τὴν Ἡράκλειον ἔξοδον γοωμένην S.Tr.51; ἀμφί νιν γοώμενος ib.937:— Pass., γοᾶται A.Ch.632; μακρὰ γοηθείς AP7.371 (Crin.).

German (Pape)

[Seite 499] wehklagen, jammern; τινά, beklagen, bejammern; Hom. oft, z. B. infin. γοήμεναι Iliad. 14, 502, opt. γοάοιμεν 24, 664, γοάοιεν Odyss. 24, 190, particip. γοῶντες Iliad. 18, 315, γοόωντας Odyss. 10, 209, γοόωσα Iliad. 16, 857, γοόων Odyss. 11, 196 var. lect. ποθέων, s. Scholl., imperf. γόων Odyss. 10, 567, imperf. oder aorist. 2 γόον Iliad. 6, 500, γοάασκεν Odyss. 8, 92, fut. γοήσεται Iliad. 21, 124. 22, 353. – Sp. D. – Med., Tragg., z. B. Aesch. Pers. 1072 Soph. Tr. 51 Eur. Troad. 289; in Prosa Xen. Cyr. 4, 6, 9 γοωμένη. – Pass. γοηθείς Crinag. 43 (VII, 371), beklagt; so auch γοᾶται Aesch. Ch. 623.

Greek (Liddell-Scott)

γοάω: γοάει,-άουσι Ἀπολλ. Ρόδ., κτλ.· Δωρ. γ΄ πληθ. –άοντι Μόσχ. 3. 24· εὐκτ. γοάοιεν (Βεκκ. –όῳεν) Ὅμ.· γοᾶν Αἰσχύλ. Πέρσ. 676, Ἐπ. γοήμεναι Ἰλ. Ξ. 502· μετοχ. γοόων, -όωσα Ζ. 373, κτλ.· Ἐπ. παρατ. γόων Ὀδ. Κ. 567, Ἰων. γοάασκεν Ὀδ. Θ. 92· Ἐπ. ἀόρ. β΄ γόον Ἰλ. Ζ. 500· μέλλ. γοήσομαι Ὅμ., μεταγεν. γοήσω Ἀνθ. Π. 7. 638, Νόνν.· ἀόρ. α΄ ἐγόησα Ἀνθ. Π. 7. 599, 611.― Μέσ., Τραγ., Ξεν. Κύρ. 4. 6, 9 (οὐδαμοῦ ἀλλαχοῦ παρὰ πεζοῖς).― Παθ., ἴδε κατωτέρω (ἴδε γόος). Στενάζω, πενθῶ, θρηνῶ γοερῶς, Ὅμ.· ― μετ’ αἰτ., θρηνῶ, ὀδύρομαι, κλαίω διά τινα, Ἰλ. Π. 857, κτλ.· ὑπέρ τινος Μόσχ. 4. 83· ― οὕτω καὶ ἐν τῷ μέσ. τύπῳ (οὐδαμοῦ παρ’ Ὁμ. εἰμὴ κατὰ μέλλ.), γοᾶσθε Αἰσχύλ. Πέρσ. 1072, πρβλ. Herm. Χο. 622 (632)· γοᾶσθέ τι ὀδύρματα Σοφ. Τρ. 51· ἀμφί νιν γοώμενος αὐτόθι 937.― Παθ., γοᾶται Αἰσχύλ. Χο. 632· γοηθεὶς Ἀνθ. Π. 7. 371.