ἄϊστος
Δεινότερον οὐδὲν ἄλλο μητρυιᾶς κακόν → Nulla est noverca pestis exitalior → Kein schlimmres Übel gibt's als eine Stiefmutter
English (LSJ)
ον, (ἰδεῖν) :—poet. Adj.
A unseen, καί κέ μ' ἄ. ἀπ' αἰθέρος ἔμβαλε πόντῳ Il.14.258; κεῖνον μὲν ἄ. ἐποίησαν περὶ πάν των Od.1.235; οἴχετ' ἄ., ἄπυστος ib.242; ὤλετ' ἄκλαυτος, ἄϊστος A.Eu.565; βωμοὶ δ' ἄϊστοι Id.Pers.811; ἐν ἀΐστοις τελέθων Id.Ag.466; ἀποτρέψειεν ἄϊστον ὕβριν (prolept.) Id.Supp.881; ἄ. ἀείραο A.R.4.746. Adv. ἀΐστως, θυμὸν ὄλεσσαν utterly, Man.3.263, cf. 28. II Act., unconscious of, ἄτας ἐμᾶς ἄϊστος E.Tr.1314, cf. 1321.
Greek (Liddell-Scott)
ἄϊστος: -ον, συνῃρ. ᾆστος, Αἰσχύλ. (ἰδεῖν, πρβλ. ἀϊδής, ἀΐδηλος): = ποιητ. ἐπίθ., ἀόρατος, ἄφαντος· καί κέ μ’ ἄϊστον ἀπ’ αἰθέρος ἔμβαλε πόντῳ, Ἰλ. Ξ. 258· κεῖνον μὲν ἄϊστον ἐποίησαν περὶ πάτων, Ὀδ. Α. 235· ᾤχετ’ ἄϊστος, ἄπυστος, αὐτόθι 242· ὤλετ’ ἄκλαυτος, ᾆστος, Αἰσχύλ. Εὐμ. 565· βωμοὶ δ’ ἄϊστοι, ὁ αὐτ. Πέρσ. 811· ἐν ἀΐστοις τελέθων, ὁ αὐτ. Ἀγ. 465· ἀποτρέψειεν ἄϊστον ὕβριν (προληπτικῶς ἀντὶ τοῦ ὥστε εἶναι ἄϊστον), ὁ αὐτ. Ἱκ. 881, πρβλ. Πρ. 910: ― μεταγεν. ἐπίρρ. ἀΐστως, θυμόν ὄλεσσαν ― ἀδόξως, ἀσήμως, Μανέθ. 3. 263. ΙΙ. ἐνεργ., ὁ μὴ γινώσκων τι, ἄτας ἐμᾱς ἄϊτος, Εὐρ. Τρῳ. 1313, πρβλ. 1321. 2) παρὰ Στησιχ. Ἀποστ. 97 (Kleine) εἶνε ἀμφίβολ. ὡς ἐπίθετον τῆς Ἀθηνᾶς, ἴδε Δινδ. εἰς Σχόλ. Ἀριστοφ. Βατρ. 964· Bgk ad Lampr. 1.
